Een reis door Frankrijk, gevolgd door een verblijf in de Languedoc-Roussillon. juni 2023
PERPIGNAN
Donderdag 15 juni.
Uitslapen tot 09:15 uur.
Het onderste ooglid van Herman is rood en opgezwollen. Oorzaak is waarschijnlijk hooikoorts. Door het wrijven is er een ontsteking ontstaan.
Daar moet een medicus naar kijken. Na een paar telefoontjes kunnen we terecht bij een kliniek in Cabestany, een wijk of voorstadje van Perpignan.
Het adres blijkt niet helemaal te kloppen, maar we komen uit bij een oogkliniek. De baliemedewerkster daar heeft niet echt een sympathieke
uitstraling, toch zet ze Herman op de lijst van de enige oogarts die er dienst heeft. Na lang wachten is Herman dan eindelijk aan de beurt.
Met een recept voor een zalfje en na het betalen van 55 euro voor het consult staan we rond twaalf uur weer buiten.
| Omdat we toch in de buurt zijn besluiten we meteen maar Perpignan te bezoeken. Er staat veel wind en het is warm, zo'n 30 graden. In Perpignan parkeren we vlakbij de kazerne en lopen 15 min. naar het Paleis van de koningen van Majorca. Dit paleis staat bekend als een van de belangrijkste bezienswaardigheden in deze stad en biedt een mooi inzicht in de rijke geschiedenis van Perpignan. |
|
De geschiedenis van dit mooie paleis begon in het jaar 1276, toen Jacobus II van Mallorca tot koning werd uitgeroepen. Hij maakte Perpignan hoofdstad van het koninkrijk Mallorca en beval tot de bouw van het paleis. Jacobus II koos als locatie voor een heuvel met de naam Puig del Rey. De bouw werd in 1309 afgerond. Als gevolg van de Frans-Spaanse Oorlog werd een vleugel van het paleis verwoest. Toen de Frans-Spaanse Oorlog in het jaar 1659 werd beëindigd met het Verdrag van de Pyreneeën, werd de stad Perpignan toegekend aan het koninkrijk Frankrijk. Hiermee kwam ook het paleis van de koningen van Mallorca in Franse handen.
Het paleis wordt door ons uitgebreid bekeken door het volgen van een route. Zo komen we ook een niveau hoger en kunnen we over de stad uitkijken. 
|
|
| Vervolgens lopen we een stuk terug en willen het centrum in. Sommige straten zijn afgesloten wegens wegwerkzaamheden. Andere straatdelen zijn
afgesloten met metalen hekken omdat men daar bezig is met het renoveren van gebouwen. En een herrie dat het is! Wij zoeken iets leuks en een terrasje zou ook fijn zijn. Maar die we zien komen niet in aanmerking voor een prettig verblijf. Een terras op een plein wordt door de plaatselijke jongelui in beslag genomen en een ander terrasje ligt precies in het gedeelte met het meeste gebrul van voertuigen. |
|
 |
Naar fotoblad Perpignan.
We raken even in gesprek met een Nederlands stel dat ons de juiste richting aanwijst. Maar kloppen doet het niet erg. Nogmaals lopen we door
een straat met heel veel herrie en stof van steenslijpen.
We zijn te vermoeid door het vele lopen en door hitte om verder te zoeken. Dan maar naar de auto.
Opeens komen we dat Nederlandse stel weer tegen. Zij vinden de stad ook niet echt uitnodigend… gelukkig maar, dacht al dat het aan ons lag.
Bij de auto gekomen vissen we een flesje water uit het koelvak van Wil's rugzak. Dat is één van de beste cadeaus die ik ooit heb gekregen.
|
|
Terug in Canet-en-Roussillon rijden we naar centreville en stoppen bij een apotheek. De medewerkers laten de klanten onnodig wachten en staan gezellig
te kletsen. Enfin… na het neertellen van enkele euro's krijgt Herman zijn zalfje mee.
Nog steeds hebben we niets gegeten en het is al 15:30 uur. Op naar de supermarkt.
Daarna kijken we bij de jachthaven van Canet en daarna naar huis om er crackers met kaas te nuttigen. Ook testen we de wasmachine.
| Bij restaurant Miramar, waar we elke avond langslopen, gaan we eten. Het is een mooie zaak met veel personeel. Herman kiest beef
en krijgt een flinke lap met veel vet erdoorheen. Wil bestelt varkensvlees en krijgt speklapjes. De frietjes zijn oud bakken met slechte
stukken aardappel. Gelukkig is de wijn wel oké. Na het afrekenen lopen we langs de kust en nemen nog een dame blanche op een terras. |